pagina 7 |
Uit een recensie van Wim van der Beek in de Zwolse Courant van 15 november 1989: "De naam van Jos Lussenburg heeft nog steeds een magische klank. Het hart van zijn kunstvrienden gaat sneller kloppen zodra de herinneringen aan hun grote voorbeeld naar boven komen. Tijdens zijn artistieke carrière was Jos Lussenburg op de Veluwe voor kunst- en muziekliefhebbers een rots in de branding, een geduldig leermeester, een betrouwbare vraagbaak en vooral een beminnelijk en bevlogen mens. Hij leefde voor de kunst en was altijd bereid anderen te laten delen in zijn ideeën. Toen hij wat ouder was, groeide hij uit tot een persoonlijkheid en autoriteit voor wie de benaming nestor uitgevonden zou kunnen zijn."
Lussenburg heeft zich nauwelijks op de Veluwe gevestigd of de directeuren van muziekverenigingen komen op hem af om hem te verzoeken dirigent van hun muziekkorps te worden. Na korte tijd is hij directeur van de korpsen in Elburg, Doornspijk, Nunspeet, Oldebroek en Harderwijk. Na de Tweede Wereldoorlog stoot hij zijn korpsen geleidelijk af. Zijn zoon Hans neemt de leiding van de fanfare- en harmoniekorpsen over. Jos wordt eredirigent van die gezelschappen.
|
olieverf op doek
Naar de vorige pagina Gertjan van Wijk voor www.nunspeet.net alle rechten voorbehouden |