Samen met zijn vrouw Lenie lazen zij gedichten voor op culturele avonden. Hij zag zelfs een bundeltje met daarin dertig gedachten uit met de titel: De maan in de Spiegel.

Hij bleef proberen datgene op het doek te krijgen wat hij van binnen voelde.
Het kwartje viel pas echt omstreeks 1950 toen hij een tentoonstelling bezocht in 'Het Stedelijk' in Amsterdam van Carel Willink en andere magisch-realisten.

Magisch-realisten geven heel precies en gedetailleerd de werkelijkheid weer met bijzondere kleur-accenten waarbij de achtergrond, vooral door de kleur en het kleurverloop, vaak een dominante invloed op de compositie heeft.

Het accent bij Willink, opgeleid als architekt, lag vaak op ietwat bijzondere gebouwen. De spanning werd opgewekt door de kleuren en het mysterieuze lichtspel en vooral de dreigende luchten.