vervolg van pagina 9
Chris en Lenie leefden in die jaren als Bourgondiërs en thuis was het vaak feest. Iedereen was altijd welkom en ze maakten er vaak een gezellige boel van. Hij had oog voor schoonheid. Van vrouwen zei hij bijvoorbeeld: 'Zij zijn het mooiste van de schepping'.
In dit licht gezien heeft zijn latere schilderstijl, waarbij alles strak en heel precies is weergegeven en al het overbodige is weggelaten, iets duaals. Uitstraling en charisma zijn nagenoeg de enige overeenkomsten.
Met de kunstenaar Chris ging het tot in de vijftiger jaren een beetje minder. Hij probeerde van alles, drie maanden schilderde hij abstract, hij schreef gedichten en columns. Zijn voorliefde voor de natuur en speciaal het grootwild bracht hem er toe zelfs een boekje te schrijven 'Wild van de Veluwse velden'.
Financieel kon hij maar net het hoofd boven water houden. Elke week was het weer een hele toer om de huur bij elkaar te krijgen. Hij schilderde souvenir-bordjes met boerinnen erop, gaf rondleidingen in de natuur en schreef een column in een plaatselijke krant.
Hij gaf als natuurgids rondleidingen, gaf informatie aan vakantiegangers in het Veluws Diorama aan de Marktstraat in Nunspeet en maakte in dat diorama wandschilderingen. Hij kon echter zijn draai als kunstenaar niet vinden.
Naast zijn schilders-aspiraties was Chris een verdienstelijk dichter. In 1952 zond hij twee gedichten in voor een wedstrijd voor nieuwe (jonge) dichters, uitgeschreven door de Vara. In de jury zaten bekende dichters als Max Dendermonde, Reinold Kuipers en Garmt Stuiveling.
|