Jos Lussenburg is misschien wel de belangrijkste kunstschilder uit de cultuurrijke periode van het dorpje Nunspeet in de twintigste eeuw.
Zijn werk kan wedijveren met dat van zijn vrienden en mede-schilders als Ben Viegers, Jaap Hiddink, Arthur Briët en Jan van Vuuren. Maar Lussenburg was ook op andere fronten actief: in de muziekwereld en in de politiek.
Hij was componist, dirigent van vele verenigingen op de Noordwest-Veluwe en oprichter van onder meer de muziekvereniging Harmonie in Nunspeet. In 1946 richt hij het Nunspeets Mannenkoor op.
Zijn liefde voor muziek is hem als kind ingegeven. Vader Lussenburg speelt saxofoon in het fanfarekorps De Eendracht in Enkhuizen. Op 6-jarige leeftijd neemt hij Jos mee om te leren spelen op de kleine trom. Later bespeelt Jos de viool.
Lussenburg wordt vriend van de vissers in alle steden rond de Zuiderzee. In Nunspeet wordt hij de bindende figuur voor de kunstenaars op de Noordwest-Veluwe. De praatavonden op zaterdag zijn onvergetelijk. Er wordt over alle mogelijke onderwerpen gesproken, zoals kunst, politiek, communisme, fascisme, protestantisme, het jodendom en helderziendheid.
Chris ten Bruggen Kate, de in 2003 overleden kunstschilder, heeft gezegd 'het onvergetelijke avonden' te hebben gevonden.
