De Veluwe is een beboste landstreek in de provincie Gelderland en een voormalig kwartier van het hertogdom Gelre.
Grote delen van de Veluwe bestaan uit stuwwallen uit de Riss-ijstijd.
Ten noorden van Rheden, in het Nationaal Park Veluwezoom, ligt het hoogste punt van de Veluwe op 110 meter hoogte.
Vanaf de Veluwe lopen verschillende beken naar de randen van het gebied.
De beken bevatten dikwijls schoon water. Op veel plekken langs deze beken is bijzondere flora en fauna te vinden.
De natuur op de Veluwe bestaat uit diverse beheerseenheden. Veel bos op de Veluwe is aangelegd om stuifzand vast te leggen; dit stuifzand nam toe en met name dennen bleken hiervoor succesvol.
Daarnaast zijn er diverse terreinen die van oorsprong voor de jacht bedoeld waren. Het wild zwijn bijvoorbeeld werd geintroduceerd door "zwijnen Henkie" Prins Hendrik, de man van Koningin Wilhelmina.
De raaf is met succes geherintroduceerd op de Veluwe. De vogel broedt weer in de bossen. Er leven inmiddels tientallen exemplaren die ook uitzwermen naar omringende gebieden.
* Ontwikkelingen
Ook worden er verbindingen naar buiten de Veluwe gezocht. Zo zijn er concrete plannen voor ecologische verbindingszones richting de Oostvaardersplassen
en richting Duitsland. Omdat het edelhert op de Veluwe, in Duitsland en in de Oostvaardersplassen een verschillende genetische herkomst heeft, hoopt men zo op een eenwording van de soort.
De Veluwe zou met Flevoland verbonden moeten worden via de Hierdense Poort, een natuurcorridor tussen Hulshorst (gem. Nunspeet) en Hierden (gem. Harderwijk). Ove de snelweg A28 zou ter hoogte van Hulshorst een ecoduct aangelegd moeten worden.
Het gebied wordt ruwweg begrensd door de lijn Hattem - Apeldoorn - Dieren - Arnhem - Ede - Harderwijk - Nunspeet - 't Harde - Hattem.
Dit is gelijk de hoogste stuwwal van Nederland en het hoogste punt van Nederland buiten Zuid-Limburg.
Sommige van deze beken zijn gegraven, andere zijn natuurlijk.
Voorbeelden van beken zijn: de Leuvenumse Beek (overgaand in de Hierdense Beek), de Soerense Beek, de Beekhuizer Beek, en de Tongerense Beek.
De laatste tijd probeert men de natuurtereinen met elkaar te verbinden tot een groot doorlopend gebied. Hierdoor raken geisoleerde populaties met elkaar verbonden waardoor de genetische diversiteit en daarmee de overlevingskansen vergroot worden.
Deze site is een exclusieve productie van:
© NUNSPEET.NET